Μήνας: Δεκέμβριος 2008

Για τους νοσταλγούς της ουτοπίας σε έναν αντι-ουτοπικό κόσμο (Ράσελ Τζάκομπι)

Από την εποχή που ο Νίτσε υπενθύμισε στην ανθρωπότητα την επιμελώς θαμμένη ώς τότε δύναμη της διονυσιακής της «μανίας», πέρασαν ήδη πάνω από 100 χρόνια. Εντελώς συμπτωματικά, την εποχή που ο γερμανός φιλόσοφος χανόταν στα ντοστογιεφσκικά οράματά του, στην πατρίδα του μέγιστου πεζογράφου εξαπλωνόταν ο διονυσιασμός του «μηδενισμού». Για όσους έχουν παρευρεθεί στη σκηνή του αστικού «αντάρτικου», η παρομοίωση με το «διονυσιακό» στοιχείο της νιτσεϊκής φιλοσοφίας δεν πρέπει να φαίνεται ανοίκεια. Ωστόσο, από τον καιρό των Δαιμονισμένων «κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι» και είναι αλήθεια πως τούτη η ρήση, την οποία ο Πλάτων αποδίδει στον Ηράκλειτο, παραμένει ακόμα επίκαιρη: «δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης Διαβάστε περισσότερα “Ο «ρομαντικός αντι-καπιταλισμός» τής διαδικτυακής αντι-πληροφόρησης”

Αυτοί που δεν έχουν «αποθέματα», η οργισμένη γενιά των 400€, οι μετανάστες , οι βαριά εργαζόμενοι μαθητές βγήκαν στο δρόμο , πυρπολώντας τα εμπορευματικά σύμβολα του ύστερου καπιταλισμού. Ενός συστήματος που όλο και πιο πολύ είναι ολοφάνερο πως δεν μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται, αφού πρώτα καταστραφούν εκ θεμελίων όλες οι δομές του. Και από αυτή την στιγμή της άρνησης πρέπει να ξεκινήσουμε για να συναντηθούμε με την συγκεκριμένη ουτοπία της καθολικής ελευθέριας. Διαβάστε περισσότερα “Η φωτιά ας γίνει όραμα, δράση, πράξη…”

Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων, βροντοφώναζαν χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα, στις μαχητικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν την δολοφονία του Αλέξη. Σύνθημα που έθετε και θέτει μια ξεκάθαρη προοπτική νίκης της εξέγερσης.

Την προοπτική της ανατροπής της κυβέρνησης από τα «κάτω και από τα αριστερά». Από ένα
μέτωπο παιδείας- εργασίας-δημοκρατίας που θα συνενώνει μαχητικά και αγωνιστικά τους εξεγερμένους νέους, την εργατική τάξη, τους μικροαστούς και την φτωχομεσαία αγροτιά. Που θα τρομοκρατεί τους αφέντες των ζωών μας.

Η ανατροπή της κυβέρνησης των δολοφόνων δεν στοχεύει να ανεβάσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά να μην ανέβει κανείς. Να πάρουν την εξουσία οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ο ίδιος ο λαός, μέσω οργάνων άμεσης δημοκρατίας, καταργώντας τους επαγγελματίες πολιτικούς. Αλλά και αν ανέβει κάποιος άλλος διαχειριστής του υπάρχοντος συστήματος, να μην νιώθει δυνατός να περάσει κανένα αντιλαϊκό- αντεργατικό μέτρο. Διαβάστε περισσότερα “ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ”