02/07/2010 – Sufir3d

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΔΩΔΩΝΗ…

ΘΑ Τ΄ ΒΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ…ΣΤΑ ΑΡΜΑΤΑ, ΣΤΑ ΑΡΜΑΤΑ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΑΓΩΝΑ……

«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία!

Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την...ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»
Καλή 'ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους - ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...

Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο,να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου.
Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Η ανώτατη αρετή δεν είναι νά' σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!

Ν' αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Να πεθαίνεις κάθε μέρα.
Να γεννιέσαι κάθε μέρα.
Ν' αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.
Να 'σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα.

Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η ευχαρίστηση.

Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
Πειθαρχία, να η ανώτατη αρετή.

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα!
Ν'αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου.
Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Καζαντζάκης "Ασκητική"

Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία, όπου όλα είναι κοινά, οι ψυχές, οι γνώμες, τα σώματα, και όλα εκείνα με τα οποία τρέφονται τα σώματα. Όπου οι πολλοί είναι ένας και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς» Βασίλειος ο Μέγας- “Ασκητικές Διατάξεις”, τ.57

Όταν ρώτησαν τον Ζ.Ντελέζ τί σημαίνει ''Αριστερά'' ή ''το να είσαι Αριστερός'', και αφού δυσκολεύτηκε να απαντήσει (δυσφορώντας κάπως με τον χαρακτηρισμό), δεν έδωσε έναν ορισμό με βάση την ιδεολογία ή τη συνείδηση, μόνο τόνισε πως πρόκειται για ''διαφορά αντίληψης''. Ο ''Αριστερός'' μυρίζει, αισθάνεται, ακούει, αγγίζει, βλέπει σε όλα και τα μήκη και τα πλάτη της Γης, όχι μέχρι το απέναντι μαγαζάκι στη γειτονιά του ή το δρόμο κάτω απ' το μπαλκόνι του. Μυρίζει τα χημικά που μύρισαν αυτά τα παιδιά, αισθάνεται που ξεχειλίζει με μίσος, τον αγγίζει ο διαπεραστικός πόνος, ακούει το κλάμα, βλέπει την απόλυτη σκλαβιά και την αδικία. Εκεί που άλλοι μυρίζουν πετρέλαιο, αισθάνονται ηδονή αγγίζοντας χρήμα, ακούνε και βλέπουν μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Όμως το να γίνεσαι Κομμουνιστής, το να γίνεσαι αγωνιστής υπέρ της αταξικής κοινωνίας, δεν είναι απλά το να γίνεσαι η σωματική επιφάνεια καταγραφής αυτού του απέραντου, παγκόσμιου πόνου, του θανάτου και της δυστυχίας, του διαβόητου εγκλήματος, θα έλεγε ο Μάρξ. Δεν είμαστε, γινόμαστε, ίσως αποτύχουμε, όμως μπορούμε και γινόμαστε μια ορισμένη στιγμή. Γίνεσαι κομμουνιστής όταν βλέπεις, πέρα από τις αισθήσεις σου, το τέλος της αταξικής κοινωνίας και την αρχή μιας κοινωνίας όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του ενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. Την αρχή της κοινωνίας που η μία και μοναδική της σημαία γράφει: από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, και οι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με αυτό. Κομμουνιστής δεν σημαίνει μόνο κοινή κοινωνία, σημαίνει κοινός άνθρωπος, κοινή Γη, μια νέα Γη. http://bestimmung.blogspot.gr/2013/08/soviet-shot11.html

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του.

Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Α ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ιβ 27 ιγ 13

Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ	Κ
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31