Ύστερα από το ρωμαλέο «ΌΧΙ» του κυπριακού λαού και ελίτ μέσα σε μια βδομάδα ήρθε το ταπεινωτικό «ΝΑΙ» του λαού και των ελίτ. Έπειτα και από άδειασμα του Ρώσικου ιμπεριαλισμού να συγκρουστεί για τα μάτια της Κύπρου με τον ευρωενωσιακό γερμανικό ιμπεριαλισμό, αλλά και με το ξαναδημιουργημένο άξονα Ισραήλ- Τουρκίας. Συνήθης τακτική για την νεοτσαρική Ρωσία που ορέγεται την ευρωενωσιακή τεχνολογία, προσφέροντας ενέργεια.
Να τι παθαίνει όποιος θέλει να στηριχτεί σε πλάτες άλλων, και όχι στις δικές του πλάτες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά μια έννοια, ο ελληνισμός ζει τα Ορλοφικά και την προδοσία της Ρωσίας.
Καμιά αντίσταση, εξέγερση και επανάσταση δεν μπορεί να συμβεί στηριζόμενος στο εχθρό του εχθρού μου. Πόσο μάλλον που σήμερα το ιμπεριαλιστικό- καπιταλιστικό πλέγμα απέναντι στους λαούς που σηκώνουν κεφάλι και στο «εσωτερικό κίνδυνο» λειτουργεί ενιαία.
Φυσικά αποδείχτηκε η ανωριμότητα του κυπριακού λαού και των εργαζομένων, καθώς και της κυπριακής αριστεράς να παίξουν ρόλο πρωτοπόρο, που θα οικοδομούσε ένα πλειοψηφικό αγωνιστικό μπλοκ δυνάμεων, που θα ξαναέλεγαν «ΟΧΙ». Που αυτό θα σήμαινε την έξοδο της Κύπρου από το ευρώ-ΕΕ. Επίσης μια δύσκολη επιλογή, όχι όμως δυσκολότερη από την πλήρη χρεοκοπία του σημερινού μοντέλου.
Ήρθε η καταστροφή του έτσι κι αλλιώς ραντιέρικου κυπριακού καπιταλιστικού μοντέλου που στηρίζονταν στα τραπεζικά «πλυντήρια». Ήρθε η ουσιαστική πτώχευση της που θα επιφέρει την μετανάστευση κεφαλαίων και καταθέσεων προς το γερμανικό βορρά. Ακόμη και το άλλο ευρωπαϊκό πλυντήριο το Λουξεμβούργο φοβήθηκε από την βαρβαρότητα του Γερμανικού ιμπεριαλισμού.
Γερμανικός ιμπεριαλισμός που απαιτεί από τις άλλες χώρες της ΕΕ την πλήρη υποταγή τους, ταυτίζοντας τα συμφέροντα της Γερμανίας με αυτά της ΕΕ. Μόνο που αυτό το νεοφασιστικό μοντέλο δεν έχει πολύ ψωμί, παρόλη την αδυναμία των άλλων ελίτ να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ναι η βαθιά κρίση τις οδηγεί να ακολουθούν ακόμη το βάρβαρο ολισθηρό δρόμο της Γερμανίας αλλά δεν θα αργήσει, που ο πλέον αδύνατος κρίκος του πολυμόρφου- πολυεπίπεδο ιμπεριαλιστικού πλέγματος, θα σπάσει. Και τότε θα σημάνει το τέλος της ευρωζώνης και του ευρώ όπως το ζήσαμε μέχρι τα τουδε. Ξαναχάνοντας οι Γερμανοί- αυτός ο περίεργος και θαυμάσιος λαός που έβγαλε ένα Χίτλερ αλλά και ένα Χέγκελ και Μαρξ- τον πόλεμο, όπως και στους δυο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους.
Ήδη ζούμε την αρχή του τέλους αυτής της οικονομικής παράνοιας που βάφτιζε ευρωπαϊκό το σκληρό ευρώ που μετέτρεπε τα ελλείμματα και τα χρέη του νότου, σε κέρδη και πλεονάσματα της Γερμανίας και των ισχυρών κρατών του βορρά. Ένα παραλογισμό που βάζει χέρι και στα άγια και ιερά του καπιταλισμού, δηλαδή βάζει χέρι στις καταθέσεις και την ατομική ιδιοκτησία.
Αυτή η εξέλιξη θα δυναμώσει, θα ισχυροποιήσει τις εθνικιστικές λογικές, γνωρίζοντας από την ιστορία πως πάντα οι εξελίξεις στην Κύπρο έφερναν και εξελίξεις στην Ελλάδα με τον Τουρκιά να ελέγχει και να κατέχει το τουρκοκυπριακό τμήμα του νησιού
Για αυτό το λόγο η αριστερά και δη η αντικαπιταλιστική- αντιιμπεριαλιστική αριστερά θα πρέπει να ξαναανακαλύψει τον προλεταριακό- ανατρεπτικό της διεθνισμό που θα έρχεται σε σύγκρουση με τον γερμανοκρατούμενο ευρωπαϊσμό.
Σε αυτή την φάση ύστερα από την καταστροφή της Κύπρου τα καθήκοντα που πέφτουν στην Ελληνική αριστερά είναι μεγάλα, κρίσιμα και καθοριστικά. Πρέπει να ξεκαθαρίσει με τις ευρωενωσιακές της αυταπάτες. Την ίδια στιγμή πρέπει να εγκαταλείψει την λογική της ενδυνάμωσης των κομματικών μου μηχανισμών για να είμαι έτοιμος την ώρα της μεγάλης νύκτας.
Σήμερα παίζονται τα ζητούμενα και όχι αύριο. Σήμερα πρέπει να βάλει πλώρη και να απαντήσει με ένα ανατρεπτικό αντικαπιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα για το ζήτημα της λαϊκής- εργατικής εξουσίας και κυβέρνησης.
Ετοιμάζοντας τον λαό και τις δυνάμεις για την μεγάλες εξελίξεις, για την εθνική και ταυτόχρονα επαναστατική κρίση, που αν δεν την ζούμε, θα την γευτούμε σε μεγαλύτερο βαθμό «αύριο».