Η κατάσταση στο επίπεδο των εργασιακών ζητημάτων έχει γίνει ανυπόφορη!!!! Και πώς να μην γίνει με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και άλλο ένα εκατομμύριο να περιμένει να το καλέσουν για το ταμείο ανεργίας;
Πιο συγκεκριμένα σε μεγάλη γερμανική πολυεθνική στην περιοχή μας σέρνει στα πειθαρχικά αγωνιστές συνδικαλιστές ενώ διακινεί κείμενο για την καταδίκη του σωματείου που θέλει να κλείσει την επιχείρηση, με στόχο να προκαλέσει εμφύλιο μεταξύ των εργαζόμενων. Και σε μια επιχείρηση μέχρι πρόσφατα «soviet union» και τώρα έχει γίνει κάτι σαν το «ποιος έχει σειρά για αποχώρηση», οι απολύσεις άρχισαν και το σωματείο αντι να σηκώνει παντιέρα αντίστασης, παρακαλάει να του δίνουν λόγο στην απόλυση. Η πλάκα είναι πως και πάλι τρώει πόρτα..τι άλλο περίμενε δηλαδή…!!!!! Σε ένα τρίτο εργοστάσιο δε, η διοίκηση βγάζει σε υποχρεωτική άδεια τους εργαζόμενους, απολύοντας τους με bonus, ευτυχώς… !!! Ενώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους χιλιάδες εργαζόμενους που εργάζονται μα στο τέλος του μήνα μένουν απλήρωτοι… ή αυτούς που χουν να πληρωθούν μήνες!!!!
Αλίμονο δεν φταίνε τα αφεντικά…, αυτά βρήκαν τρόπο, βρήκαν χώρο και ενωμένα- προς σε αυτό- κάνουν επίθεση για να πάρουν πίσω ότι οι εργαζόμενοι και η αριστερά με αγώνες κάποτε είχε κατακτήσει.
Αυτοί που φταίνε είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που αποδέχονται το ρόλο του ραγιά και του υποταχτικού..σφάξε αγά μου για να αγιάσω…. Οι συνδικαλιστές- αγωνιστές ή μη- μέσα από αυτή την μάζα βγαίνουν, αυτή την μάζα που σε κάποιες ιστορικές στιγμές συνειδητοποιείται, εκπροσωπούν.
Κάποιοι σέβονται το ρόλο που καλούνται να παίξουν ως υπερασπιστές των εργατικών δικαιωμάτων. Με την ταξική τους συνείδηση να τους βγάζει στην σέντρα. Και κάποιοι άλλοι σκύβουν ακόμη πιο πολύ και από τον απλό εργαζόμενο, για να κρατήσουν τα όποια προνόμια τους, όποια προνόμια έχουν μείνει όρθια..και εδώ γελάμε… και γελάμε πολύ!!!!
Τι μένει;; μα οι πιο συνειδητές πολιτικές συλλογικότητες, η αριστερά και η ανατρεπτική αντιεξουσία να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να γίνουν το ενωμένο, μαζικό, μαχητικό και πολύμορφο παράδειγμα προς τις υποταγμένες μάζες. Αν δεν τα καταφέρουμε, το στοίχημα παραμένει ανοικτό, θα έχουμε όλη την ευθύνη για την βαρβαρότητα και για το τι θα γίνει. Και αυτό γιατί παρ όλο που την κύρια ευθύνη την έχουν οι εργαζόμενοι, την καθοριστική ευθύνη δεν την έχει παρά η δρώσα μαχόμενη πρωτοπορία….
Δημήτρης Αργυρός