Η ιστορία της καταδίωξης των Αλβανών
κακοποιών και το τέλος που είχαν, τέλος εν πολλοίς προδιαγραμμένο από καιρό τώρα, με έκαναν να σκεφτώ κάποια πράγματα και να τα δημοσιεύω.
Από την εποχή του καπιταλισμού του μπάρμπα Κάρολου και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό στο καπιταλισμό της ολοκληρωτικής εμπορευματοποίησης και πραγματοποίησης , το έγκλημα είναι μια εξόχως παραγωγική εργασία.
Όπως γράφει και ο μπάρμπα Κάρολος στο κείμενο του «Καρλ Μαρξ, Εγκώμιο του εγκλήματος (παρέκβαση περί παραγωγικής εργασίας), μετ. Τζένη Μαστοράκη, ΑΓΡΑ 2005 (1).: « Ο φιλόσοφος παράγει ιδέες, ο ποιητής ποιήματα, ο πάστορας κηρύγματα, και ούτω καθεξής. Ο εγκληματίας παράγει εγκλήματα. Αν προσέξουμε καλύτερα πως σχετίζεται αυτός ο τελευταίος κλάδος παραγωγής με το κοινωνικό σύνολο, θα απαλλαγούμε από πολλές προκαταλήψεις.»( http://www.dou.gr/articlext.php?a=5630659, http://allotriosi.wordpress.com/2009/01/01/egomiomarx/). Διαβάστε περισσότερα “Έγκλημα: μια παραγωγική εργασία!!!!!!”
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο υπάρχεις εσύ, εγώ και η κάβλα. Η σάρκα να φλέγεται, οι πόθοι να ενώνονται. Αφηνόμαστε σε απέραντα λιβάδια ηδονής υπό την συνοδεία κραυγών και βογγητών. Ο φρενήρης ερωτισμός των βλεμμάτων, των αγγιγμάτων, των σωματικών υγρών, η στιγμιαία σωτηρία από τα δεινά της ύπαρξης. Το δωμάτιο κατακτούν ανάσες και αναστεναγμοί, αυτή είναι η μουσική μας, αυτή είναι η κτηνώδης ποιητική μας. Ο αυθορμητισμός που μας κατακλύζει , διασκορπά τα ρούχα μας ενώ αυτά με την σειρά τους δημιουργούν το δικό τους κολάζ στο δάπεδο. Χορός ορμών, ένωση υγρών, ξεπέρασμα ενοχών. Εδώ δεν χωρούν χαρτιά, πίξελ, αποξένωση εδώ υπάρχουν σώματα που γίνονται ένα. Ο εναγκαλισμός μας είναι η ενοποίηση, η μετατροπή του εφήμερου σε μοναδικό. Εδώ δεν υπάρχουν πανοπλίες, πέφτουν οι μάσκες βρισκόμαστε γυμνοί. Είμαστε η ζωντανή απόδειξη και ύπαρξη του πρωτόγονου μέσα στον πολιτισμό, η κατάποση και ενατένιση των σαρκικών χυμών. Νυχιές στο σώμα, ένδειξη συμπάθειας. Η πλήρης συμμετοχή ως διάχυση του εαυτού και ένωση στα πλαίσια του λυσσασμένου πόθου. Δεν μπορώ να συγκρατήσω την κάβλα μου για σένα γιατί είσαι η αρχή και το τέλος του κόσμου μου, του κόσμου αυτού της σάρκας. Επειδή το πιο αγνό βλέμμα του κόσμου είναι αυτό κατά την γέννηση και στο πιο όμορφο γαμήσι.