Επιβολή ή επιλογή η μαντίλα; Η απάντηση διόλου εύκολη, καθώς είναι και επιλογή και επιβολή. Όπως επιλογή και επιβολή είναι και το να ακολουθούν τις επιταγές της μόδας και να φορούν οι γυναίκες τα εξόχως αποκαλυπτικά ρούχα.  Ή αντίστοιχα να ντύνονται πιο σεμνά, πιο κλασικά, ή να ντύνομαι εγώ «φρικιάρικα» και να κάνω γυμνισμό στην Γαύδο.
Με άλλα λόγια, η ελευθερία επιλογής,  κάθε άλλο παρά ελεύθερη είναι.  Η επιλογή μας να ντυνόμαστε έτσι ή διαφορετικά είναι απόρροια της συνειδητής ή της ασύνειδης επιλογής μας να συμμετέχουμε σε μια συγκεκριμένη κοινότητα, να συμμετέχουμε- συνειδητά ή ασύνειδα- σε μια «μορφή ζωής», να φέρουμε επάνω μας με σωματικό τρόπο , κάποια χαρακτηριστικά, κάποιες έξις, κάποια «χάμπιτους», και να τα υπερασπιζόμαστε με πάθος.

Κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει επιβολή της μαντίλας, αλλά επιλογή ως συνειδητή ή ασύνειδη επιλογή της συμμετοχής σε ένα συγκεκριμένο τρόπο και μορφή ζωής. Η εσωτερίκευση της ενδυματολογικής συμπεριφοράς δεν συνεπάγεται πως δεν έχουμε και την επιβολή της,  σε ένα άλλο επίπεδο, αν αρνηθεί να την φορέσει. Με κίνδυνο να κατασταλεί  η άρνηση της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Αντίστοιχα στα κάθε μας, στην σύγχρονη δυτική παράδοση και κοινωνία η άρνηση να φορέσουμε το ένα ή το άλλο ή να συμπεριφερθούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε μεγάλο βαθμό, δεν οδηγεί σε καταστολή της ενδυματολογικής μας διαφοροποίησης. Και αυτή είναι έκφραση μιας πολιτιστικής ανεκτικότητας  που διαφοροποιεί την δυτική κοινωνία από τις πιο παραδοσιακές κοινωνίες.

Από αυτή την οπτική όμως η απαγόρευση της μαντίλας ή των ενδυματολογικών τρόπων των μουσουλμάνων, συνιστά μια φοβική αντιισλαμική συμπεριφορά. Κατά μια έννοια όπως δικαίωμα έχουν κάποιοι ή κάποιες να φορούν στρινκ , έτσι έχουν και κάποιες να φορούν μαντίλα ή κάποιοι φέσι. Διαφορετικά μετατρέπουμε τις κοινωνίες μας σε πανομοιότυπες με τις συντηρητικές μουσουλμανικές κοινωνίες που πρέπει να ντυνόμαστε και να συμπεριφερόμαστε  συγκεκριμένα.

ομως Φυσικά προτιμώ μια κοινωνία που ο ερωτισμός, το σώμα και η ομορφιά να φαίνεται και να εκφράζεται ελεύθερα, παρα να κρύβεται και να καταστέλλεται ηθικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά και φυσικά με την άμεση βία. Προτιμώ τον γυμνισμό και την ελευθεριότητα ακόμη και τις εμπορευματικές τους εκδοχές , το πορνο πχ,  από την μαντίλα και την μπούργκα. Τον αισθησιασμό και την πολύχρωμία απο το  απαγορεύειν και την μονοχρωμία. Και δίχως  ομως να υποτιμώ τον ανατολίτικο , μουσουλμανικό , αισθησιακό ερωτισμό , αυτόν που θέλει να καταστείλει ο ουχαμπιτισμος.