Αυτό το περίεργο καλοκαίρι που πέρασε, μου κράτησε ζεστή συντροφιά ο Βασίλης Παλαιοκώστας και η παρέα του.
Για να μην παρεξηγηθώ και με καλέσει για συζήτηση και τα περαιτέρω, η «πολισμανία» και η αντιτρομοκρατική, μου κράτησε συντροφιά το βιβλίο του Β. Παλαιοκώστα, «Μια φυσιολογική ζωή, δράσεις και αποδράσεις ενός επικηρυγμένου», από τις εκδόσεις των συναδέλφων.
Ο Βασίλης εξιστορεί στιγμές και πλευρές της περιπετειώδους ζωής του ,την μετάβαση από την νομιμότητα στην παρανομία , τις ληστείες στις τράπεζες, τις απαγωγές μεγαλοκαπιταλιστών, τις συγκρούσεις με τους «μπάτσους», την ζωή του στις φυλακές, την βρωμιά του κράτους/ αστυνομίας/ εργαζόμενων στις φυλακές, του τσιφ Αραβαντινού, δικαστών, τις δυο υπέροχες αποδράσεις με ελικόπτερο.
Το πλέον σημαντικό , το πλέον ενδιαφέρον τμήμα του βιβλίου δεν είναι η εξιστόρηση των περιπετειών του, των ένοπλων συγκρούσεων με τους μπάτσους ή των υπέροχων αποδράσεων του.
Το πλέον σημαντικό , το πλέον ενδιαφέρον τμήμα του βιβλίου είναι η εκδήλωση με κάθε τρόπο και σε κάθε βαθμό του ανυπότακτου πάθους για την λευτεριά και ανεξαρτησία. Ένα αρχετυπικό – θα έλεγα- πάθος για λευτεριά και ανεξαρτησία που ο Βασίλης τα συνδυάζει με μια προσωπική ιδιότυπη ηθική.
Με μια ηθική που προσιδιάζει με τις καντιανές ηθικές καθολικές προσταγές, προσιδιάζει δίχως να ταυτίζεται με την φόρμα τους, που οδηγεί να χάνουν την ουσία τους.
Με μια ηθική που συμπλέει- κινείται στις ίδιες ράγες- με μια αντικαπιταλιστική ταξική ηθική, που βλέπει ποιοι είναι οι αντίπαλοι, βλέπει τα στρατόπεδα ,τις συμμαχίες και τι πρέπει να γίνει.
Δίχως να κουβαλά το μεσσιανισμό ή την αισιοδοξία των κοινωνικών αγωνιστών, των αναρχικών και των κομμουνιστών, αναδεικνύει ένα ανατρεπτικό ρεαλισμό που άρρητα συνδυάζει τον Νίτσε και τον Μαρξ, βάζοντας τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα στην ίδια μοίρα με όλα τα πλάσματα του σύμπαντος και της γης.
Για αυτό το λόγο νομίζω πως το πλέον σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου είναι η απολογία του προς τους αναγνώστες. Ναι ο Βασίλης θεωρεί τον εαυτό του ένοχο γιατί: 1) Δεν συγκρότησε ούτε υπηρέτησε πολιτικές σέχτες. 2) Δεν ξεπούλησε, ούτε εξαγόρασε καμιά συνείδηση. 3) Δεν ξεκίνησε κανένα πόλεμο και με κανένα. 4) Δεν νομοθέτησε , δεν εφάρμοσε και δεν υπάκουσε σε νόμους, νόμους υπαγορευμένους από μια δράκα εξουσιαστές. 5) γιατί παραμένει ελεύθερος. 6) λήστεψε τράπεζες, τους μεγαλύτερους ληστές όλων των εποχών. 7) Έκανε απαγωγές πλουσίων, δηλαδή αυτών που μας κλέβουν την εργατική μας δύναμη. 8) Τραυμάτισε «μπάτσους», αλλά δεν σκότωσε «μπάτσους» αν και μπορούσε. Υπερασπιζόμενος το δικαίωμα του να μείνει λεύτερος δύναται να αφαιρέσει ζωή αλλά μόνο ως τελευταία άμυνα για να παραμείνει ελεύθερος, και φυσικά ουδέποτε άσκησε αυτό το δικαίωμα στην αυτοκυριαρχία του. 9) Έκανε αποδράσεις, και σωστά έπραξε το δικαίωμα στην λευτεριά είναι πάνω από όλα. 10) Δεν στρατεύτηκε πίσω από τους αυτοκράτορες του χρήματος, δεν βεβήλωσε γη και ούτε έκλεισε ορίζοντες από κανέναν, και δεν μπήκε καθόλου στο άθλιο παιχνίδι της ατομικής ιδιοκτησίας. 11) ‘Υπερασπίστηκε με κάθε τίμημα την αλήθεια του, την αθώα αλήθεια ενός ανυπότακτου ελεύθερου ανθρώπου απέναντι στην ψευτιά του κράτους, των αυτοκρατόρων του χρήματος, των υπηρετών του, των πάσης φύσεων και θέσεων υπηρετών του και του αλλοτριωμένου σημερινού ανθρώπου.
Θέλουμε δεν θέλουμε άνθρωποι σαν τον Βασίλη βρίσκονται στην αντικειμενική πρωτοπορία του αγώνα για την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση, αλλά δυστυχώς δεν είναι παρά μια δράκα άνθρωποι, ακόμη τουλάχιστον.
Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή την δράκα των υπέροχων ελεύθερων ανθρώπων για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους, ίσως κάποια στιγμή να μου δίνονταν η ευκαιρία να τους βοηθήσω κάποτε με τις μικρές μου δυνάμεις, προς το παρόν το μόνο που τους λέω,
…Άντε και καλή τύχη μάγκες…
