η τραγική ιστορική ειρωνεία : η παραπάνω αφίσα ενός θεατρικού σχήματος το 2010 γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη το 2020  

Το Μανιφέστο της κυριαρχίας του υπουργού δημοσίας τάξης μου δίνει την ευκαιρία για ένα γενικότερο  σχολιασμό.

Το κείμενο του είναι αυτό :

ttp://www.bloko.gr/2020/12/6_7.html?fbclid=IwAR3BIVwtPdjwiParwmn9pzYCkVsJwRN7nD2bRwGQT5eJeMlUp9rD5cMJ1vk

Ο Χρυσοχοΐδης ή Χουντίδης ή χρυσαυγουιδης ή CIAχοιδης δεν είναι τρελός ή ψυχοπαθής μακάρι να ήταν αλλά δεν μπορεί.

Οι  σαλοί του θεού , αυτοί που επιλέγουν ένα μη-κανονικό τρόπο να προσεγγίζουν τα πράγματα, δεν έχουν καμιά  σχέση με τα θωρακισμένα σώματα της εξουσίας, με τους «Βοναπάρτηδες» και τους «Λουδοβίκους» των δομών εξουσίας/κυριαρχίας.

Ο Χρυσοχοΐδης αν είναι άρρωστος, είναι γιατί  μεταφέρει  τον ιό της εξουσίας, τον καρκίνο, της κυριαρχίας, και τον, την, διασπείρει σε όλο το σώμα της κοινωνίας.  Η μόλυνση από τον ιό και τον καρκίνο της εξουσίας/ κυριαρχίας έχει διαβρώσει κάθε ιστό, κάθε κύτταρο της κοινωνίας, του σώματος της κοινωνίας, έχει διαβρώσει τόσο τους κυρίαρχους , όσο και τους κυριαρχούμενους.

Ως ένα καρκίνωμα της κυριαρχίας o CIAχοιδης , άνθρωπος της γνωστής πρεσβείας, είναι ο άνθρωπος των επικίνδυνων αποστολών. Έπαιξε ρόλο στην σύλληψη της 17Ν και στην στοχοποίηση του ριζοσπαστισμού της μεταπολίτευσης, ύστερα τον αποσύρανε , για να το επαναφέρουν στα  σημερινά δύσκολα χρόνια των έντονων κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων , που με αφορμή και την πανδημία η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία μεταλλάσσεται σε κοινοβουλευτική  δικτατορία.

Ο Χρυσοχοΐδης έχει μια τρελή αυταπάτη ή πουλάει εξουσιαστικό πνεύμα, για χαχόλους. Η Αθήνα έχει να καεί εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι μεγάλη θεαματική απάτη να συγχέεις μια πραγματική εξέγερση με τα μητροπολιτικά παιχνίδια λίγων νεαρών κάθε Σ/Κ ή κάθε επέτειο.

 Η Αθήνα θα ξανακαεί και θα ναι μεσημέρι – δεν ξέρω αν  ο Χρυσοχοΐδης θα είναι υπουργός- αλλά θα καεί.

Η εξέγερση όταν και εφόσον γίνεται έχει κοινωνικά ταξικά κριτήρια και δεν χαμπαριάζει επετείους. Και ούτε φυσικά θα μας ρωτήσει, το 2008 δεν ρώτησε κανέναν, έφτανε μια  αστυνομική δολοφονία για να καεί το σύμπαν και αν θέλετε την δική μου  άποψη,  σωστά έγινε.

Γιορτές μίσους για την μπατσοκρατία; Όχι δα…, σιγά την αξία που θα δώσουμε στους σύγχρονους δούλους με τα ραβδιά. Όπως δεν έδιναν ποτέ έτσι δεν θα δώσουμε ή θα δώσουν και τώρα.

Γιορτές τιμής σε εξεγέρσεις που άλλαξαν την ροή των πραγμάτων, γιατί την κοινωνία δεν την πάει μπροστά η εξουσιαστική κανονικότητα αλλά το ακανόνιστο, το «ανώμαλο», το εξεγερσιακό και το επαναστατικό.

Η τεράστια κοστοβόρα  κινητοποίηση της αστυνομίας  για  την 17Ν  ή 6Δεκέμβρη είναι επιλογή της πολιτείας,  μια κοστοβόρα επίδειξη δύναμης και άσκηση κοινωνικής πειθάρχησης.

Ειδικά φέτος , 50 , 100, 500 νοματαίοι- κρατώντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα-  αποφάσισαν να τιμήσουν το Αλέξη και οι σύγχρονοι Κρέωντες τους οδήγησαν στην φυλακή.

  Γιατί; Μα γιατί στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκουν στην μαχόμενη κοινωνική αντιπολίτευση αυτή που τόσο  μισεί ο  CIAχοιδης και το Μητσοτακέικο, που επίσης είναι η οικογένεια για τις επικίνδυνες αποστολές.

Η τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού λαού σαφώς δεν ασχολήθηκε. Αλλά και να ήθελε θα οδηγούνταν στην φυλακή με πρόστιμα στην πλάτη

 Ας σημειωθεί πως στις διαδηλώσεις της 17Ν και της 6η Δεκέμβρη  κάτω από κανονικές συνθήκες παίρνουν  μέρος χιλιάδες  και σε κάποιες περιπτώσεις δεκάδες χιλιάδες για να μην εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Και αυτοί εκφράζουν μια μαζική κοινωνική μειοψηφία ενεργών πολιτών και όχι μια ισχνή μειοψηφία όπως πλασάρει ή φαντασιώνεται ο υπουργός της πρεσβείας

Και η θιγόμενη πλειοψηφία, γιατί σιωπά, γιατί υποτάσσεται, μήπως πάνω στην σιωπή τους δεν κτίζουν καριέρες οι «Χρυσοχοΐδιδες»;

Ναι χάρη σε αυτή την σιωπή,  υπάρχουν αυτά τα καθάρματα. Και για αυτό έχει και αυτή τις ευθύνες της.

Μα δεν πρέπει να είμαστε ελιτιστές και «πρωτοπόροι» για την «πρωτοπορία». Την θιγόμενη πλειοψηφία κανείς δεν την ρωτάει και ούτε τις επιτρέπει να έχει λόγο, πραγματικό λόγο για να γίνει από  υπήκοοι και καταναλωτές, πολίτες.

Ακόμη και όταν στα 4 χρόνια της δοθεί λόγος έχει φάει τόσο προπαγάνδα, έχει φάει τόσο ψευτιά και απάτη  από τα ΜΜΕ που δύσκολα θα δει την αλήθεια μέσα στο ψέμα.

Πόσο μάλλον σήμερα που ο φόβος της αρρώστιας  , του ιού και της πανδημίας έχει καταλάβει  το κοινωνικό σώμα, και όταν έχεις να κάνεις με το φόβο του θανάτου η πλειοψηφία σιωπά και σε ένα βαθμό σωστά πράττει.

Άλλωστε πως μπορεί να αμφισβητήσει το λόγο της εξουσίας των επιστημόνων, των ιατρών, που είναι λίγο πιο κάτω από αυτή του θεού;

Είπαμε ας μην ελιτιστές και «πρωτοπόροι» για την «πρωτοπορία». Μέσα από το καθολικό ψευδός της κυριαρχίας, υπάρχουν στιγμές που το πλήθος διαισθάνεται, καταλαβαίνει και κατανοεί.

Ειδικότερα αν οι υλικοί όροι της ζωής του, οι επιθυμίες και οι ανάγκες του όχι μόνο δεν χωρούν αλλά συγκρούονται ανοικτά με τις δομές κυριαρχίας, και τότε Μιχάλη της πρεσβείας μαύρο φίδι που σε έφαγε.

Μέχρι τα τότε  κάποιοι θα σου- σας-  χαλούν την σούπα,  και εσύ ασχημαίνοντας,  θα μιλάς  για τυφλή αδιαλλαξία ως δημοκράτης της κρατικής και αστυνομικής τρομοκρατίας.

Ο Χουντοχρυσοχοΐδης  μιλάει για νομιμότητα και δημοκρατία.  Η νομιμότητα στα χέρια των εξουσιαστών  είναι συνήθως το πέπλο κάθε αδικίας, το πέπλο κάθε ανομίας, αν ο νόμος και  η αστυνομία είναι οι φύλακες των πολιτών , το πρόβλημα είναι ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες.

Ας μείνω όμως λίγο παραπάνω στο ζήτημα της δημοκρατίας. Αν δημοκρατία είναι το κράτος του δήμου, δηλαδή των δημοτών, αυτού του συνειδητοποιημένου υποκειμένου, τότε μάλλον ούτε πριν , ούτε και τώρα έχουμε δημοκρατία.

Και σίγουρα αυτό που πλασάρει ως δημοκρατία ο υπουργός δεν είναι η πραγματική δημοκρατία, αλλά δεν είναι και η κοινοβουλευτική δημοκρατία που είχαμε. Αυτό που πλασάρει ως δημοκρατία είναι μια τυραννία με την  αρχαιοελληνικη σημασία του όρου.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία  έθετε ως στόχο να ενσωματώσει τον κοινωνικό και ταξικό  ανταγωνισμό  και όχι να τον καταστείλει ή να τον απονομιμοποιήσει.

Σήμερα συμβαίνει το αντίστροφο και όχι τυχαία. Το πλέον συνήθως είναι να επιλέγει την καταστολή όποιος φοβάται για την  ηγεμονία της κυριαρχίας του.

Σε αυτή την επιλογή είτε να κάνει χούντα, κλασική χούντα και δικτατορία ή επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, μια συνθήκη εξαίρεσης, στο όνομα της δημοκρατίας.

Και στην συνέχεια αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος  επαναφέρει μια νέα εκδοχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας,  με τα επικίνδυνα στοιχεία «στο παραπέτασμα».

Αυτή την δημοκρατία ονειρεύεται ο υπουργός της πρεσβείας και η κυβέρνηση της γνωστής οικογενείας.

Με βάση την πολιτική θεωρία του Αριστοτέλη η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία ως μια εκδοχή της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας τείνει να μετατραπεί σε τυραννία.

Το ζητούμενο είναι η δημοκρατία, η πραγματική δημοκρατία, δηλαδή το κράτος των δημοτών.

 Όπως όμως έχω σημειώσει σε ένα παλαιότερο  κείμενο μου με τίτλο : «Δημοκρατία και πολιτεία στο Αριστοτέλη»(  https://argiros.net/?p=7546 ). Για τον Αριστοτέλη «..όπου η εξουσία ασκείται με βάση τον πλούτο, είτε λίγοι, είτε πολλοί βρίσκονται στην εξουσία, το πολίτευμα είναι ολιγαρχία. Αντίθετα όπου οι άποροι έχουν την εξουσία, το πολίτευμα αυτό είναι δημοκρατία. Συμβαίνει όμως, ως γνωστόν οι εύποροι να είναι λίγοι και οι άποροι πολλοί. Έτσι λίγοι ευπορούν, όλοι όμως μετέχουν στην ελευθερία. Για τις αιτίες αυτές, τον πλούτο δηλαδή και την ελευθερία διεξάγουν αγώνα για την εξουσία και οι δυο τάξεις».

Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει στην εποχή μας όλο και πιο πολύ. Από την μια έχουμε μια οικονομική ολιγαρχία που στα δύσκολα θα γίνεται τυραννία και από την άλλη οι πολλοί που δεν έχουν οικονομική  βάση και που δεν έχουν εξουσία .

Και αν και όποτε την πάρουν τότε μονάχα θα υπάρξει δημοκρατία, την δημοκρατία της εργατικής τάξης και των φτωχών επάνω στους λίγους, δηλαδή την δικτατορία του προλεταριάτου.

Ως δικτατορία του προλεταριάτου βέβαια μιλάμε για μια ακόμη μεταβατική κατάσταση πραγμάτων.

Ο Αριστοτέλης μιλάει για το πιο τέλειο των πολιτευμάτων που είναι η «πολιτεία», η «πολιτεία» της οικονομικής και ταξικής μεσότητας, όπου κυβερνάει το πλήθος των πολιτών που βρίσκεται κάπου στην μέση σε σχέση με αυτούς που έχουν πολύ πλούτο και την πολύ εξουσία και αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου πλούτο και καθόλου εξουσία.

Ναι ο Αριστοτέλης ως πολιτεία  εννοεί την  δημοκρατία της μεσαίας τάξης που  εμποδίζονται οι ακρότητες,  όπως γράφει «είναι σαφές πως το πολίτευμα της μεσαίας τάξης είναι άριστο, γιατί είναι το μόνο αστασίαστο πολίτευμα[ενώ αποτρέπονται] η αχαλίνωτη δημοκρατία και η ολιγαρχία».

Σήμερα στις σημερινές συνθήκες η μόνη δίκαιη πολιτεία είναι η πολιτεία που όντως υπερβαίνει και αναιρεί τις οικονομικές και ταξικές ανισότητες.

Μια πολιτεία όπου η εξουσία και ο πλούτος έχει μοιραστεί το ίδιο σε όλους και όλες και σε αυτό δεν έχουν θέσει ο χρυσοχοϊκής και οι «χρυσοχοιδιδες».

Κομμουνισμός; Αναρχία; Ναι γιατί όχι….!!!!