Ετικέτα: ΠΟΙΗΣΗ

Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του εξηγεί γιατί η πλατεία Ταξίμ δεν είναι πλατεία Ταχρίμ(http://aristeri-diexodos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5742.html). Υπονοώντας πως στην  μια περίπτωση κυριαρχεί η κοσμοπολίτικη νεολαία της Τουρκίας, άρα έχει ταξικό έλλειμμα, ενώ στην πλατεία Ταχρίμ πρωταγωνιστούσαν οι λαϊκές μάζες…Φυσικά και στις δυο περιπτώσεις οι λαϊκές-εργατικές μάζες βρέθηκαν κάτω από την ηγεμονία του σουνίτικου ισλαμισμού, είτε στην στην εκσυχρονιστική(;;;) εκδοχή της Τουρκίας, είτε στην φονταμενταλιστική της Αιγύπτου. Η διαφορά βρίσκεται και το αναφέρει ο Πέτρος πως στην περίπτωση της Τουρκίας υπάρχει μια πανσπερμία αριστερών, αναρχικών, αλεβίτικων και ισλαμιστών αντικαπιταλιστών δυνάμεων, ένα ανταγωνιστικό γαλαξία που κάνουν την σύγκρουση πιο συνειδητή. Ο Πέτρος στο άρθρο του αναφέρεται στο κουρδικής καταγωγής αγωνιστή Αλεβίτη ποιητή Αχμέντ Αρίφ που η φωτογραφία πρωταγωνιστεί στις διαδηλώσεις δίπλα στο Τσε, Κεμάλ, Αλί.

Έτσι θα κλείσουμε αυτό το μικρό μας σημείωμα με μια βιβλιογραφία του αγωνιστή ποιητή  Αχμέντ Αρίφ από το http://www.cemilturan.gr/?page_id=935 Διαβάστε περισσότερα “σχόλιο για ένα άρθρο και ένα αγωνιστή ποιητή”

Όταν στους ποιητές αυτής της χώρας, τους φταίνε οι μετανάστες που τους πιάνουν τα παγκάκια, τότε τι μπορεί να πει ο απλός μέσος

ανθρωπάκος που ακούει τόσα και δέχεται αλλά τόσα στο πετσί του;;;

Αλίμονο για μια χώρα, για ένα λαό, για ένα πολιτισμό, αν το επίπεδο των πνευματικών ταγών, της πνευματικής πρωτοπορίας είναι τέτοιο όπως αυτό της Κικής Δημουλά, τότε μάλλον τα μάτια μας θα δούνε χειρότερα πράγματα. Διαβάστε περισσότερα “θάνατος, κίνδυνος επιδημίας: θάψτε τους νεκρούς ποιητές βρομίζουν τις πλατείες και τα παγκάκια”

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος (2 Σεπτεμβρίου 1901 – 3 Αυγούστου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής. Γεννημένος στη Μπραΐλα της Ρουμανίας, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1902 και αργότερα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο King’s College του Λονδίνου. Την περίοδο 1926-1931 έζησε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο των υπερρεαλιστών και ασχολήθηκε ενεργά με την ψυχανάλυση, κοντά στον ιδρυτή της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Παρισιού, Ρενέ Λαφόργκ. Το 1931 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας την πρώτη εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα το 1935.

Ως λογοτέχνης ανήκει στη Γενιά του ’30 και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού υπερρεαλισμού. Ο Εμπειρίκος υπήρξε εισηγητής του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, καθώς και ο πρώτος που άσκησε την ψυχανάλυση στον ελληνικό χώρο, ασκώντας την ψυχαναλυτική πρακτική κατά την περίοδο 1935-1951. Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους κατεξοχήν «οραματιστές ποιητές»[1], κατέχοντας περίοπτη θέση στον ελληνικό λογοτεχνικό κανόνα, παρά τη δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίστηκε αρχικά το έργο του[2]. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζει η πρώτη ποιητική συλλογή του, με τίτλο Υψικάμινος, ως το πρώτο αμιγώς υπερρεαλιστικό κείμενο στην Ελλάδα, ενώ ανάμεσα στα πεζά έργα του διακρίνεται το τολμηρό ερωτογράφημα Ο Μέγας Ανατολικός, που προκάλεσε αντιδράσεις για την ελευθεροστομία και το ερωτικό περιεχόμενό του. Σημαντικό τμήμα του έργου του εκδόθηκε μετά τον θάνατό του.